Η χωλότητα αντιπροσωπεύει ένα ευρέως διαδεδομένο ζήτημα που επηρεάζει τη βιωσιμότητα και την ανάπτυξη, εμποδίζοντας τελικά την αποτελεσματική παραγωγή και προσθέτοντας επιπλέον κόστος στους παραγωγούς. Ωστόσο, τα αίτια της χωλότητας στους χοίρους που αναπτύσσονται είναι ελάχιστα διευκρινισμένα και συχνά είναι δύσκολο να διαγνωστούν στον αγρό. Ο στόχος αυτής της μελέτης ήταν να χρησιμοποιήσει την παθολογική εξέταση για τη σύγκριση βλαβών σε χωλούς και μη χωλούς χοίρους για να κατανοηθεί καλύτερα η αιτιολογία της χωλότητας σε αναπτυσσόμενους χοίρους.

Δύο εταιρείες παραγωγής ενέγραψαν 5 αγροκτήματα η καθεμία για συνολικά 10 αγροκτήματα. Σε κάθε φάρμα επιλέχθηκαν 2 χοίροι, ένας μόνο χωλός χοίρος (L) και ένας μόνο μη κουτσός χοίρος ελέγχου (C). Οι χοίροι αναγνωρίστηκαν ως χωλοί εάν δύο παρατηρητές συμφωνούσαν ότι το ζώο αργούσε να σηκωθεί, κουτσαίνοντας, απρόθυμο να περπατήσει ή απρόθυμο να βάλει βάρος σε ένα ή περισσότερα άκρα. Οι χοίροι υποβλήθηκαν σε ευθανασία και μεταφέρθηκαν σε διαγνωστικό εργαστήριο για πλήρη μεταθανάτια αξιολόγηση. Η σπλαγχνική εξέταση πραγματοποιήθηκε σε όλους τους χοίρους, αφαιρέθηκαν και τα τέσσερα πόδια, και εξετάστηκε κάθε άρθρωση. Οι αρθρώσεις βαθμολογήθηκαν για την παρουσία ή απουσία αρθρικής υπερτροφίας, υπεραιμίας ή συλλογής καθώς και για βλάβες που συνάδουν με οστεοχόνδρωση (OC) και βλάβες του φυσικού οστού.

Μία άρθρωση σε κάθε χοίρο L που περιείχε αρθρικές βλάβες υποβλήθηκε σε μπατονέτα και λήφθηκε ένα στυλεό από την ίδια θέση στο χοίρο C από αυτή τη φάρμα. Οι λόγοι πιθανοτήτων υπολογίστηκαν για τις πιθανότητες αλλοιώσεων OC, σπλαχνικών αλλοιώσεων και πολλαπλών τύπων αλλοιώσεων στους χωλούς έναντι των μη χωλών χοίρων χρησιμοποιώντας μια δοκιμή Fisher's Exact.

Βλάβες χωλότητας
Το μέσο μέγεθος φάρμας ήταν 3.624 χοίροι και η μέση ηλικία των χοίρων ήταν 14,6 εβδομάδες. Επιλέχθηκαν οκτώ θηλυκά και 12 αρσενικά. Υπήρχαν 16 φορές μεγαλύτερες πιθανότητες εμφάνισης πολλαπλών βλαβών στους χοίρους L σε σύγκριση με τους χοίρους C. Οι πιθανότητες εμφάνισης βλάβης OC δεν ήταν διαφορετικές μεταξύ των χοίρων L και C. Δεν υπήρχε διαφορά στις πιθανότητες εμφάνισης σπλαχνικής βλάβης στους χοίρους L σε σχέση με τους χοίρους C.

Και οι 10 από τους χοίρους L είχαν τουλάχιστον μία αρθρική βλάβη ενώ μόνο το 30% των χοίρων C είχαν αρθρικές βλάβες. Κανένας από τους χοίρους C δεν είχε φυσικές βλάβες στα οστά, ενώ το 30% των χοίρων L είχαν τέτοιες βλάβες. (Καμία αναλογία πιθανοτήτων δεν μπορούσε να υπολογιστεί για καμία από αυτές τις βλάβες).

Υπήρχε μια σημαντική διαφορά στον διάμεσο αριθμό των τοποθεσιών όπου υπήρχαν βλάβες στους χοίρους L σε σύγκριση με τους χοίρους C (P<.001). Οι βλάβες κατανεμήθηκαν ομοιόμορφα μεταξύ των μπροστινών και των οπίσθιων άκρων με το 16% των θέσεων στα μπροστινά άκρα να έχουν μια βλάβη και το 14% των θέσεων στα πίσω άκρα. Μόνο μία άρθρωση χοίρου L βρέθηκε θετική για M. hyosynoviae και κανένας από τους χοίρους C δεν ήταν θετικός.

Οι χοίροι L είχαν περισσότερες βλάβες και ήταν πιο πιθανό να έχουν αρθρικές βλάβες από τους χοίρους C. Μόνο ένας χοίρος βρέθηκε θετικός στο M. hyosynoviae, επομένως η αιτία της βλάβης είναι ασαφής. Σε αντίθεση με άλλες μελέτες σε χοίρους αυτής της ηλικίας, οι βλάβες της οστεοχόνδρωσης που βρέθηκαν ήταν ήπιες και δεν ήταν πιο πιθανό να βρεθούν στους χοίρους L, μειώνοντας την πιθανότητα εμπλοκής της στην κλινική χωλότητα.

Η συστηματική νόσος δεν ήταν πιο εμφανής στους χοίρους L, υποδεικνύοντας ότι η χωλότητα δεν είναι πιθανώς δευτερογενής σε συστηματική ασθένεια με κοινά παθογόνα των χοίρων όπως ο Streptococcus suis, ειδικά δεδομένου ότι κανένας από τους χοίρους δεν είχε εμφανείς σηπτικές βλάβες (ινωδοπυρωτικές βλάβες άρθρωσης ή οστών).

Ο προσδιορισμός της αιτίας της χωλότητας σε αυτά τα ζώα παραμένει δύσκολος, αν και βακτηριακά παθογόνα που προκαλούν βλάβες στον αρθρικό υμένα όπως το M. hyosynoviae μπορεί να είναι πιο πιθανά από άλλες αιτίες με βάση αυτά τα ευρήματα.





Photo by Emmanuel Eigege on Unsplash