Τα μεγάλα μεγέθη γέννας συνδέονται με μειωμένη νεογνική ζωτικότητα; Ή μήπως σε αρνητικές μητρικές συμπεριφορές από χοιρομητέρες; Ερευνητές από τη Νότια Κορέα εμβάθυναν πρόσφατα σε αυτά τα ερωτήματα.

Η ομάδα, που συνδέεται με το Εθνικό Πανεπιστήμιο Chonnam στο Gwangju της Νότιας Κορέας, δημοσίευσε τα ευρήματά της στο περιοδικό Porcine Health Management σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο του 2024.

Το υπόβαθρο της μελέτης είναι το γεγονός ότι υπάρχει συνεχής μείωση του βάρους γέννησης χοιριδίων και παράταση της διάρκειας τοκετού. Και τα δύο φαινόμενα συμβαίνουν ως αποτέλεσμα της γενετικής επιλογής για μεγαλύτερα μεγέθη γέννας. Το χαμηλό βάρος γέννησης και ο παρατεταμένος τοκετός σχετίζονται με μειωμένη ζωτικότητα των νεογνών χοιριδίων, έλλειψη λειτουργικών θηλών για να θηλάσουν μεγάλες γέννες, φυσιολογικό και οξειδωτικό στρες και αρνητικές μητρικές συμπεριφορές στις χοιρομητέρες. Λοιπόν, πώς ακριβώς λειτουργούν όλα;

Στην έρευνά τους, η ομάδα αξιολόγησε την επίδραση ενός μεγάλου μεγέθους γέννας στη θνησιμότητα και την ανάπτυξη των χοιριδίων, στη συμπεριφορά νοσηλείας και φροντίδας μετά τον τοκετό και στα επίπεδα κορτιζόλης του σάλιου στις χοιρομητέρες.

Συλλογή δεδομένων

Η ομάδα επέλεξε συνολικά 24 πρωτότοκες χοιρομητέρες και τους απογόνους τους για αυτή τη δοκιμή που διήρκεσε 28 ημέρες. Κατηγοριοποίησαν τις χοιρομητέρες και τα χοιρίδια σε 2 ομάδες με βάση το μέγεθος της γέννας:

Κανονικό (μέγεθος γέννας 7-14 χοιρίδια)
Μεγάλο (μέγεθος γέννας 15-20 χοιρίδια)
Στεγάζονταν χοιρομητέρες σε ομάδες κατά τη διάρκεια της κύησης και τις μετέφεραν σε ένα προσαρμόσιμο χαλαρό σύστημα στέγασης κατά τη διάρκεια του τοκετού και της γαλουχίας. Κατέγραψαν τη θνησιμότητα των χοιριδίων και το σωματικό βάρος. Παρακολούθησαν τη συμπεριφορά θηλασμού και προσοχής των χοιρομητέρων μετά τον τοκετό. Στη συνέχεια, συνέλεξαν δείγματα σάλιου από χοιρομητέρες για να αξιολογήσουν τα επίπεδα κορτιζόλης πριν και μετά τον τοκετό.

Επίδραση στη θνησιμότητα και την ανάπτυξη των χοιριδίων

Κατά τη διάρκεια της πρώιμης γαλουχίας, τα σωματικά βάρη των χοιριδίων ήταν χαμηλότερα στη μεγάλη ομάδα, υποδεικνύοντας ότι οι υπερπαραγωγικές χοιρομητέρες συχνά παρουσιάζουν κακή απόδοση χοιριδίων λόγω της ανεπαρκούς παραγωγής γάλακτος για την υποστήριξη μεγάλου αριθμού απογόνων. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της πρώιμης γαλουχίας, το ποσοστό θνησιμότητας των χοιριδίων ήταν μεγαλύτερο στη μεγάλη ομάδα, γεγονός που υποδηλώνει ότι τα υποθερμικά χοιρίδια αναζητούν συχνά ζεστασιά κοντά στη χοιρομητέρα, καθιστώντας τα πιο επιρρεπή στη σύνθλιψη.

Επίδραση στη συμπεριφορά προσοχής των χοιρομητέρων

Οι χοιρομητέρες στη μεγάλη ομάδα επέδειξαν χαμηλότερη προσοχή και οι απόγονοί τους εμφάνισαν μειωμένες περιόδους θηλασμού με μεγαλύτερη διάρκεια. Επιπρόσθετα, το ποσοστό θηλασμού που τερματίστηκε με χοιρομητέρες ήταν υψηλότερο στη μεγάλη ομάδα. Αυτή η υποβέλτιστη συμπεριφορά θηλασμού οφειλόταν σε μεγαλύτερο φυσιολογικό και οξειδωτικό στρες που αναστέλλει την έκκριση μητρικών ορμονών που προάγουν τη γονική συμπεριφορά στις χοιρομητέρες.

Επίδραση στα επίπεδα κορτιζόλης

Οι χοιρομητέρες στη μεγάλη ομάδα είχαν υψηλότερα επίπεδα κορτιζόλης, κάτι που συνδέθηκε θετικά με το ποσοστό θηλασμού που έληξε από τους χοιρομητέρες. Αυτό το εύρημα δείχνει ότι οι μεγάλες γέννες βιώνουν υψηλότερα επίπεδα στρες σε σύγκριση με εκείνα με κανονικά μεγέθη γέννας, κυρίως λόγω φυσιολογικών και σωματικών προκλήσεων, συμπεριλαμβανομένων των σημαντικών ενεργειακών απαιτήσεων για την ανάπτυξη πολλών εμβρύων και των περιορισμών στην κίνηση που προκαλούνται από το μεγαλύτερο σωματικό τους μέγεθος.

Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το αυξημένο μέγεθος γέννας επηρεάζει αρνητικά τόσο την απόδοση της γέννας όσο και τη συμπεριφορά της μητέρας μετά τον τοκετό. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να διαμορφωθούν διατροφικές και διαχειριστικές στρατηγικές για τη μείωση του φυσιολογικού και οξειδωτικού στρες που προκαλείται από το αυξημένο μέγεθος της γέννας στις περιγεννητικές χοιρομητέρες και για τη βελτιστοποίηση της απόδοσης των χοιριδίων.




Photo by Alan Roberts on Unsplash