Παρά τις βελτιώσεις εκσυγχρονισμού που έγιναν και εξακο-
λουθούν να γίνονται με ενισχύσεις που παρέχονται μέσω των
προγραμμάτων Αγροτικής Ανάπτυξης και του Αναπτυξιακού
Νόμου, μεγάλος αριθμός χοιροτροφικών εκμεταλλεύσεων
παρουσιάζουν σοβαρό πρόβλημα τεχνολογικής απαξίωσης
των εγκαταστάσεών τους. Κύριες αδυναμίες είναι, συνήθως,
ο κακός εξαερισμός, οι μεγάλες πυκνότητες ζώων που δεν
ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις, τα συστήματα
πρόσδεσης ή περιορισμού κίνησης χοιρομητέρων, που απα-
γορεύονται πλέον σύμφωνα με τους κανόνες ευζωίας (welfare),
οι αδυναμίες στη μόνωση και θέρμανση των κτιρίων με
εξαιρετικά δυσμενείς επιπτώσεις στην ανάπτυξη, κυρίως των
νεαρών χοιριδίων, αδυναμίες στην εφαρμογή κανόνων καθα-
ριότητας και απολυμάνσεων κ.ο.κ.
Σοβαρό πρόβλημα συνιστά, επίσης, το γεγονός ότι, οι πα-
ρεμβάσεις που γίνονται για τη βελτίωση των χοιροτροφικών
εγκαταστάσεων, σχεδιάζονται από τους ίδιους τους χοιροτρό-
φους, οι οποίοι, μη έχοντας τις τεχνικές γνώσεις, αυτοσχεδιά-
ζουν σε κρίσιμους τομείς, όπως ο εξαερισμός, οι μονώσεις, η
διαχείριση των αποβλήτων κ.α. Επομένως, οι επιπτώσεις των
βελτιώσεων αυτών στην παραγωγικότητα της χοιροτροφίας
είναι χαμηλή και οι χοιροτρόφοι δεν μπορούν να εκμεταλλευ-
θούν τις σύγχρονες τεχνολογικές δυνατότητες που είναι διε-
θνώς διαθέσιμες για τον κλάδο της χοιροτροφίας.