Η μετάβαση της χοιροτροφίας από μικρές οικογενειακές εκτροφές σε μεγάλες εντατικές εκμεταλλεύσεις πραγματοποιήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες, σε διαφορετικό βαθμό για κάθε εκτροφή. Εκείνο όμως που είναι κοινό χαρακτηριστικό των περισσότερων μονάδων είναι ο μικρός βαθμός μετάβασης σε διαχειριστικές πρακτικές επιχειρηματικής μορφής, αν και πολλές εκτροφές παρουσιάζουν ακίνητα, κεφάλαια και ισολογισμούς, αν όχι μεγαλύτερους, τουλάχιστον εφάμιλλους με αυτούς των βιομηχανιών και των μεγάλων εμπορικών επιχειρήσεων. Στο σημείο μάλιστα που αυτή η υστέρηση γίνεται ιδιαίτερα εμφανής είναι η σύνθεση, δομή και ποιότητα του απασχολούμενου προσωπικού, με αποτέλεσμα, να εντοπίζεται μεγάλο μέρος των διαφυγόντων κερδών στη μειωμένη παραγωγικότητα της εργασίας.
Η ποιότητα της εργασίας στη χοιροτροφία, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι δυστυχώς χαμηλού επιπέδου. Μάλιστα, πρόκειται για ένα πανευρωπαϊκό αν όχι παγκόσμιο φαινόμενο, που προβληματίζει τους ειδικούς του κλάδου, γιατί όπως είπαμε μειώνει το συνολικό παραγωγικό αποτέλεσμα των εκτροφών. Αποτελεί, βέβαια, ένα αναπόφευκτο φαινόμενο, καθώς σαν εργασία η ζωοκομία κατατάσσεται μεταξύ των λιγότερο ελκυστικών. Οι λόγοι για τους οποίους συμβαίνει αυτό είναι λίγο – πολύ κατανοητοί από όλους: το περιβάλλον ενός στάβλου αποτελεί έναν προβληματικό χώρο εργασίας (οσμές, σκόνη κλπ), ενώ και τα ωράρια είναι ακανόνιστα, πολύωρα και απαιτούν συχνά σημαντική σωματική καταπόνηση. Επιπλέον, σε μια χοιροτροφική εκμετάλλευση υπάρχουν ζωοκομικές επεμβάσεις που απαιτούν κάποιο βαθμό εξοικείωσης, ειδίκευσης και προσοχής, καθώς αφορούν πολύ σημαντικά σημεία της παραγωγής και αν δεν εκτελεστούν με τη δέουσα σοβαρότητα κι ευθύνη τα αποτελέσματα μπορούν να καταλήξουν καταστροφικά. Από την άλλη, οι αποδοχές δεν είναι πάντα ανάλογες, ή τουλάχιστο δεν είναι ανταγωνιστικές με άλλους κλάδους, με αποτέλεσμα να προσελκύουν όλο και χαμηλότερου επιπέδου και οικονομικών απαιτήσεων υπαλλήλους. Τέτοιο προσωπικό αντλείται από τις μεγάλες μάζες οικονομικών μεταναστών που κατέκλυσαν την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια και αρχικά εκτιμήθηκε σαν ουσιαστική λύση στο πρόβλημα της κτηνοτροφίας για την εξεύρεση εργατικού δυναμικού. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, αναδύθηκαν και τα προβλήματα που την συνόδευαν. Η αδυναμία επικοινωνίας, λόγω γλώσσας και πολιτισμικής απόστασης, η έλλειψη εξειδίκευσης και οι βραχυχρόνιες σχέσεις εργασίας που συνάπτονται συχνά με εργάτες ξενικής προέλευσης, υποβάθμισαν την ποιότητα των ζωοκομικών υπηρεσιών που παρέχονται στα ζώα με άμεση αντανάκλαση στην παραγωγικότητα αυτών και της εκτροφής γενικότερα.
Επιπλέον, η πολυπλοκότητα της προσωπικής εργασίας του χοιροτρόφου που αναδείχθηκε σε επιχειρηματία (εξεύρεση και διαπραγμάτευση πρώτων υλών, διαχείριση εργατικού δυναμικού, διαχείριση και συντήρηση κτιριακών εγκαταστάσεων και εξοπλισμών, διαχείριση ζώων, προώθηση του προϊόντος κ.ά.) τον απομάκρυναν από τον καθημερινό και στενό έλεγχο της διαδικασίας παραγωγής.
Η κατανόηση, ο έλεγχος και η αναδιάρθρωση των σχέσεων εργασίας και της αποδοτικότητας αυτής κρίνεται λοιπόν σαν βασικό μέλημα του σύγχρονου επιχειρηματία χοιροτρόφου.
Για να επιτευχθεί αυτό, ο χοιροτρόφος οφείλει να οργανώσει και να κατανείμει εργασίες και ευθύνες σε συγκεκριμένα άτομα. Εάν δε δύναται ο ίδιος να παρακολουθεί και να ελέγχει την εκτέλεση των εργασιών, πρέπει να επιλέξει ένα ικανό άτομο από το προσωπικό που θα τεθεί επικεφαλής των ζωοκόμων, θα αναζητά ευθύνες για τις καθημερινές εργασίες και θα αναλαμβάνει την ευθύνη για τη συνολική παραγωγικότητα του προσωπικού. Μία πολύ καλή λύση για τη θέση αυτή αποτελούν οι επιστήμονες – εφαρμοστές του κλάδου, ζωοτέχνες και κτηνίατροι, που είναι σε θέση με τις γνώσεις τους να ανάγουν και το διαχειριστικό επίπεδο των εκτροφών.

Η συμπεριφορά του ζωοκόμου προς τα ζώα υπαγορεύεται από την καθοδήγηση και το παράδειγμα του ίδιου του χοιροτρόφου. Εάν δε διέπεται από την αγάπη και το σεβασμό προς τα ζώα και δεν αντλεί παραδείγματα από τις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων και ζώων όπως αυτά της συντροφιάς και αναψυχής (σκύλοι, γάτες, άλογα) δεν είναι δυνατό να δομηθεί ο ψυχικός δεσμός που επιφέρει την ευεξία στα ζώα. Η ήρεμη και φιλική προσέγγιση, η επιβράβευση και η παντελής απουσία βίας αποτελούν απαραίτητα χαρακτηριστικά της σύγχρονης ζωοκομικής πρακτικής. Πρέπει λοιπόν το προσωπικό μέσα από μια διαδικασία ενθάρρυνσης, οικονομικών κινήτρων και αλληλοδιδασκαλίας και συνεργασίας να ανάγει την εκτέλεση των ζωοκομικών εργασιών στο επίπεδο που είναι πρέπον απέναντι στα ζώα. Δε μπορούμε άλλωστε να απαιτούμε από εκείνα να αποδίδουν τα μέγιστα και εμείς οι άνθρωποι να λειτουργούμε απαράδεκτα απέναντί τους.
Η αρχή που πρέπει να διέπει τη ζωοκομία είναι μία: ένα ευτυχισμένο ζώο είναι ένα παραγωγικό ζώο.